Τζόγος μαι ακόμα "βαριά" βιομηχανία της χώρας μας!
Η χώρα της φτώχειας και του τζόγου
Αν κάποιος ανοίξει την τηλεόραση για να δει οτιδήποτε ή ανοίξει το ραδιόφωνο για να ακούσει κάποια εκπομπή, θα βομβαρδιστεί με ατελείωτες διαφημίσεις. Είναι μάλιστα τόσο πυκνή η ροή των διαφημίσεων και τόσο μεγάλη η διάρκειά τους, που πολλές φορές ξεχνάς τι βλέπεις ή τι ακούς. Βέβαια οι υποστηρικτές των ΜΜΕ λένε ότι η διαφήμιση είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης -ειδικά των ιδιωτικών σταθμών- και ότι χωρίς τη διαφήμιση δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν.
Δεν θέλω να σχολιάσω εδώ τις πηγές χρηματοδότησης των ΜΜΕ. Θέλω όμως να δούμε το είδος των διαφημιζόμενων προϊόντων στα μέσα. Αν λοιπόν παρατηρήσει κανείς και έχει την υπομονή να μετρήσει το διαφημιστικό χρόνο, θα διαπιστώσει ότι τη μεγάλη μερίδα στην πίτα των διαφημίσεων την έχουν αυτές που αναφέρονται στα «προϊόντα» του τζόγου! Δεκάδες εταιρείες στοιχηματικών υπηρεσιών, εταιριών ηλεκτρονικών καζίνο και τόσων άλλων τζογαδόρικων εταιρειών, με φανταχτερές διαφημίσεις τάζουν στα κουτορνίθια του τζόγου τον παράδεισο, ενώ τους χαρίζουν την κόλαση και αυτοί πλουτίζουν στην υγειά τους!
«Χαρίζουν» εκατομμύρια με καθημερινές κληρώσεις στις οποίες μοιράζουν ένα πολύ μικρό ποσοστό απ’ αυτά που εισπράττουν απ’ τους κακόμοιρους παίκτες του άπιαστου όνειρου του εκατομμυριούχου! Όλοι αυτοί που σε μικρό ή μεγάλο βαθμό στηρίζουν τις ελπίδες τους στον τζόγο για να ξεφύγουν απ’ την απελπισία της φτώχειας τους, έχουν σαν μότο το γνωστό: «και αν σου κάτσει;» απ’ τη γνωστή παλιά διαφήμιση και πάλι του τζόγου. Και έτσι 10 εκατομμύρια έλληνες τζογάρουν λίγα ή πολλά λεφτά για να τους «κάτσει» το εκατομμύριο. Κανείς βέβαια δεν σκέφτεται ότι υπάρχουν 10 εκατομμύρια κορόιδα που δίνουν τα χρήματα τους στους επιτήδειους απατεώνες των στοιχηματικών εταιρειών, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση θα «ταΐσουν» και κάποιο κορόιδο σαν κράχτη και πάλι για όλους τους άλλους του άπιαστου όνειρου του εκατομμυριούχου!
Ποια είναι όμως η αιτία αυτής της παράλογης κοινωνικής συμπεριφοράς; Ποιοι είναι οι λόγοι που τόσοι πολλοί προσφέρουν τόσα πολλά για να εισπράξουν τόσα λίγα; Αν παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά όλων αυτών που οδηγούνται σ’ αυτή την κατάσταση, θα διαπιστώσει τα εξής. Πρώτον ο τζόγος ανθεί σε όλες τις χώρες όπου κυριαρχεί η φτώχεια και η ανεργία. Όταν αυξάνει η ακρίβεια, όταν κάποιος δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα, τότε στην απελπισία του «επενδύει» τη φτώχεια στο άπιαστο όνειρο. Είναι λοιπόν ένας σίγουρος δείκτης της πραγματικής οικονομικής κατάστασης των εργαζομένων η αύξηση του τζόγου. Δεύτερον ο προσφυγή στο τζόγο είναι η απάντηση του απελπισμένου άνεργου, φτωχομεροκαματιάρη και συνταξιούχου, που δεν μπορεί να βρει άλλο δρόμο για να λύσει το πρόβλημά του. Γι’ αυτόν δύο είναι οι λύσεις: ο τζόγος και ο θεός. Μόνο που τελικά και οι δύο αυτοί αποδεικνύονται απατεώνες.
Αυτή είναι η αλήθεια και με αυτό το μάτι πρέπει να βλέπει κανείς την πραγματικότητα. Βέβαια δεν πρόκειται να ανακαλύψει κανείς την Αμερική απ’ τα γραφόμενα αυτά. Ούτε πιστεύει κανείς ότι με τις διαπιστώσεις αυτές μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα. Όμως αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι. Και κάτι τελευταίο. Στο τέλος της διαφήμισης κάθε τζόγου υπάρχει και το γνωστό μοτίβο ότι ο εθισμός στο τζόγο είναι καταστροφικός, ενώ παρέχονται ακόμα και τηλεφωνικές γραμμές στήριξης των εθισμένων! Μα πόση κοροϊδία τέλος πάντων! Εδώ είναι που λέει ο λαός μας: Να σε κάψω Γιάννη μου να ς’ αλείψω λάδι!
Γιώργος Σόφης
e-prologos.gr
